درخت پسته
درخت پسته اهلی (pistacia vera L.) به تیره پسته سانان
(Anacardiaceae) تعلق دارد. جنس pistacia یازده گونه متفاوت دارد.
به استثنای پسته ی اهلی، دیگر گونه های پسته دارای
میوه های ریز هستند که خوراکی اند یا از آن ها روغن استخراج می کنند
یا به عنوان پایه به کار می روند. این گونه ها عبارتند از:
- بنه (p.mutica)
- خینجوک(p.khinjuk)
- p.atlantica
- p.terebinthus
- p.integerrima
- p.lentiscus
- p.chinensis
- p.palaestina
- p.texano
- p.mexicana.
پسته اهلی دارای دو پایه خزان دار است و ۳۰ کروموزوم دارد گل های
نر به شکل سنبله روی خوشه در درخت نر ظاهر می شوند.
گل های نر پنج کاسبرگ سبز رنگ و پنج پرچم کوتاه دارند،
ولی گلبرگ ندارند.
گل های ماده که روی درخت ماده تشکیل می شوند معمولا
چند روز پس از ظهور گل های نر ظاهر می شوند.
گل ماده یک برچه ای و دارای کلاله ۴ تا ۵ قسمتی است.
کلاله قبل از تلقیح به رنگ سبز مایل به گُلی است،
ولی پس از بلوغ و تلقیح به رنگ قهوه ای در می آید.
گل ماده پس از تلقیح به سرعت رشد می کند.
به طوری که ۱۴۰ تا ۱۵۰ روز بعد به میوه کامل و رسیده تبدیل می شود.
از نظر رده بندی درخت پسته جز میوه های شفت است،
این نوع میوه ها دارای سه بخش است: برون بر، میان بر و درون بر
که مغز را در بر می گیرد.
از برگه کشت هیدروپونیک دیدن نمایید.
شرایط محیطی
رشد این نوع درخت در مناطقی که دارای تابستان های گرم،
طولانی و خشک و زمستان نسبتا سرد هستند، امکان پذیر است.
این درخت در برابر کم آبی، خشکی خاک و شوری آب و خاک
بسیار مقاوم است،
به گونه ای که بعد از خرما،پسته را مقاوم ترین درخت میوه در برابر
شوری به حساب می آورند.
این قابلیت سطح زیر کشت آن را افزایش داده زیرا بسیاری از
نقاط و حاشیه کویری در ایران دارای چنین شرایطی هستند.
تابستان های خنک برای تکامل خوب مغز پسته مناسب نیست و
به همین دلیل کشت آن در نقاطی که دارای چنین
شرایطی باشد توصیه نمی گردد.
همچنین مناطقی که در خلال فصل رشد رطوبت نسبی هوای
آن بالاست برای کشت و کار پسته مناسب نیستند.
