کشت هیدروپونیک
کشت هیدروپونیک روشی برای رشد گیاهان با استفاده از محلول های
معدنی مواد مغذی در آب ، بدون خاک است.
در عوض سیستم ریشه در یک محیط خنثی مانند پرلیت،
گوی های کوچک سفالی، پیت ماس یا ورمیکولیت رشد می کند.
فرض اصلی هیدروپونیک این است که اجازه دهیم ریشه گیاهان
در تماس مستقیم با محلول مواد مغذی قرار گیرند،
ضمن اینکه به اکسیژن نیز دسترسی دارند که این برای رشد
مناسب ضروری است.
یک نفر مسئول ترکیب مواد مغذی موجود در محلول مایع مورد
استفاده برای آبیاری گیاهان را تنظیم می کند.
همچنین این فرد وظیفه تنظیم دفعات تامین مواد مغذی برای گیاهان را بر عهده دارد.
هیدروپونیک
این سیستم به سمت خودکار بودن پیش می رود اما هنوز کاملا خودکار نیست.
در روش کاشت به صورت هیدروپونیک چون مواد مغذی به
اندازه به گیاه می رسد در نتیجه کمترین هدر رفت انرژی و منابع را داریم.
برای نور رسانی هم چون این نوع کشت نیازی به خاک ندارد
در نتیجه می توان در ردیف های عمودی از آن استفاده کنیم که
باعث می شود که نیاز گیاه به نور برطرف شود و از طرف دیگر
فضای کمتری را اشغال می کند.
مزایای استفاده از کشت هیدروپونیک
سیستم هیدروپونیکی که به خوبی طراحی شده باشد
هدر رفت آب و مواد مغذی کمتری نسبت به مزارع مبتنی بر خاک و
کشت های فضای باز به دنبال دارد.
آب و مواد مغذی دیگر مستقیماً به ریشه گیاهان وارد می شوند و
از طریق سیستم هیدروپونیک بازیافت می شوند.
این سیستم احتمال آلودگی زمین و آب را نیز به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
با کاهش هدر رفت آب و مواد مغذی به مرور زمان هزینه های
کشت هم کاهش یافته و در نتیجه زمینه را برای کشاورزی
پایدار فراهم خواهد کرد در مناطقی که با کمبود آب و خاک
دست و پنجه نرم می کنند استفاده از این نوع کشت بسیار کاربردی است.
از برگه درختان سرو دیدن نمایید.
