استفاده از زغال کربن بالا برای اصلاح ویژگی های خاک

کربن اکتیو،فعال یا همان زغال فعال یک پودر سیاه رنگ است که از ذغال استخوان ،

پوسته نارگیل،ذغال سنگ نارس ،کک نفتی ،ذغال سنگ یا خاک اره ساخته شده است .

هنگامی که ذغال در دمای بسیار زیادی تحت فشار قرار میگیرد،کربن اکتیو به وجود می آید.

چراکه در دمای بالا ،ساختار داخلی کربن تغییر می کند .به صورتی که اندازه منافذ آن

کاهش میابد و سطح آن افزایش پیدا میکند. در نتیجه این تغییرات ،کربن اکتیو به وجود

می آید که منافذ بیشتری نسبت به زغال معمولی دارد.

یکی دیگر از بهسازی های بالقوه غنی از کربن که ویژگی های مشابه زغال زیستی دارد

زغال است که با عنوان زغال بادرصد بالای کربن هم معروف است.زغال با درصد بالای کربن

یک از بقایای حاصل از سوختن ناقص زغال سنگ مثلا در فرایند فرآوری چغندر قند است.

زغال با درصد بالایی کربن حاوی ۳۰ درصد کربن ،نیتروژن ،فسفر ،پتاسیم،کلسیم،منیزیم و

گوگرد به علاوه بسیاری از عناصر غذایی اساسی گیاهی است. در صورت استفاده از زغال

با درصد بالای کربن باید در کنار ضایعاتی نظیر زیست جامدها و کود حیوانی که به عنوان

بهساز خاک بازیافت میشوند و به آلاینده های بالقوه هم توجه شود. میزان فلزات سنگین

در زغال با درصد بالای کربن درست در زیر حد ظرفیت تعریف شده در سازمان حفاظت از

محیط زیست قرار دارد و بنابراین برای بازیافت در کشاورزی بی خطر است .

اگرچه زغال با درصد بالای کربن در مقایسه با زغال زیستی با بیش از ۷۰ درصد کربن،

صرفا ۳۰ درصد کربن دارد اما ویژگی های این دو مشابه است ؛ هر دو ماده درصد

بالایی کربن دارند و میتوانند برای ایجاد ذخایر کربن خاک به کار گرفته شوند و به طور

بالقوه توان تولید محصولات را در خاک های تخریب شده یا خاک هایی با سطح کربن

آلی پایین افزایش میدهند .کمبود ذخایر کربن خاک سبب میشود زمین کیفیت بسیار

پایینی برای تولید به صرفه ی محصولات سالم داشته باشد.سطح کربن خاک در بخش

قابل توجهی از خاک زراعی پایین است .

استفاده از ضایعات مناطق کشاورزی نظیر زغال با درصد بالای کربن به عنوان بهساز

خاک میتواند ذخایر کربن از دست رفته در اراضی تخریب شده را با هزینه ای بسیار

کمتر نسبت به استفاده از میزان معادل زغال زیستی احیا و به طور موثری ضایعات

کربنی صنایع منطقه را بازیافت و به بهسازی خاک ها کمک کند.