پرورش بادمجان
بادمجان یا بادنجان گیاه ظریف گرمسیری است که اغلب به عنوان یک گیاه حساس و
نیمه مقاوم یکساله در مناطق معتدل کاشت می شود. ساقه اغلب خاردار است.
گل بادمجان به رنگ سفید تا بنفش و دارای ۵ گلبرگ و پرچم هایی به رنگ زرد است.
خاک مطلوب
بادمجان را در هر خاکی می توان کاشت ولی بهترین زمین برای کشت این گیاه،
زمین های دارای شن و رس است، که ph خاک حداقل۵/۶ باشد. دو عامل مهم
در انتخاب زمین در زراعت بادمجان، نمدار بودن خاک یا قدرت نگهداری رطوبت و
دیگری حاصلخیزی زیاد آن است.
مواد مغذی
بادمجان از جمله سبزی هایی است که مواد غذایی زیادی از زمین جذب می کند
به همین دلیل استفاده از کودهای دامی به میزان ۳۰ تا ۴۰ تن در هر هکتار توصیه می شود
چنانچه زمین شنی و یا ضعیف باشد باید به میزان ۴۰ تا ۵۰ تن و حتی ۷۰ تن در هر هکتار
کود دامی به زمین داده شود چنانچه کود دامی در دسترس نباشد برای تقویت خاک
استفاده از کودهای کامل فسفر و پتاسیم باید در برنامه کودی و آماده کردن زمین قرار گیرد.
ارقام
ارقام مختلف گیاه، میوه هایی در اندازه، شکل و رنگ های مختلف می دهند.
گرچه معمولاً بنفش هستند. رایج ترین گونه کشت شده ارقام بادمجان در اروپا و
آمریکای شمالی، تخم مرغی شکل و کشیده شده است که ۱۲ الی ۲۵ سانتی متر
طول و ۶ الی ۹ سانتی متر عرض دارند. همچنین دارای پوست بنفش تیر می باشند.
آفات
پژمردگی باکتریایی بادمجان: پژمردگی برگ و ساقه که منجر به ترشحات آوندی سفید
و لزج می شود و قهوه ای شدن بافت اشعه مغزی و پوست را به دنبال دارد.
پژمردگی ورتیسیلیومی: برگهای گیاه به تدریج پژمرده می شوند و به رنگ زرد در می آیند
و تمام برگ ها پیچ خورد و می افتد. وقتی بیماری شدت پیدا کند گیاه کوتاه می شود و
ریشه و ساقه از داخل قهوه ای می شوند.
سفیدک پودری بادمجان: کپک های سفید در پشت برگ که لکه های سایه دار خشک زرد
را در ناحیه فوقانی پهنک به همراه دارد. همچنین منجر به پیچیدگی برگ ها از پایین به
بالا می شود.
از مقاله کشت بادمجان دیدن فرمایید.
