ملخ ها موجوداتی از شاخه بندپایان و رده حشرات محسوب میشوند.
که به واسطه پاهای عقبی قدرتمند خود می توانند جهش های بلند داشته باشند.
این جانوران از مخرب ترین آفات برای زمین های زراعی به حساب می آیند و
از این جهت کنترل آنها بسیار دشوار است. ملخ ها به صورت گروهی حمله ور می شود و جمعیت
آنها هر سال افزایش مییابد آنها آثار مخرب زیادی در طول دوره شیوع خود در محیط به جا می گذارند.
فعالیت ملخ ها بیشتر از قبل از شروع فصل گرما شروع شده و تا شروع فصل یخبندان ادامه مییابد.
این حشره زیان آور، تقریبا از تمامی گونه های گیاهی همچون شبدر، پنبه، ذرت، جو، یونجه و
چاودار تغذیه می کند اما اصلی ترین غدای ملخ گندم است.
آسیب ملخ شامل مناطق حاشیه ای مزارع می شود. این جانور پس از خروج از تخم
با بریدن برگ شروع به تغذیه میکند اما خسارت اصلی زمانی صورت می گیرد که ساقه ها و
بخصوص قسمت زیر خوشه را هدف قرار میدهد. زمانی که ملخ ها به صورت دستهجمعی
هجوم می برند ماده غذایی گیاه کم باشد ممکن است از هر گیاه در دسترس دیگری تغذیه کنند.
در ایران ملخ مراکشی، ملخ صحرایی و ملخ آسیایی از مهمترین گونه هایی هستند که
مزارع گندم را مورد هجوم قرار می دهند.
محل استقرار دائمی ملخ صحرایی کشورهای آفریقا پاکستان عربستان و هندوستان است
اما در شرایط خاص به صورت گروهی به ایران حمله می کنند و به مزارع مختلف
از جمله گندم آسیب می رسانند.
مناطق زیست ملخ در ایران دامنه های کوه های البرز و زاگرس در شمال غربی و شمال شرقی و
غرب و جنوب و جنوب غربی کشور میباشد و در مناطق مرکزی ایران کمتر دیده می شوند.
یکی از مهمترین راههای طبیعی دفع ملخ های مهاجم، استفاده از موم فلفل تند می باشد.
با این روش به واسطه طعم دار شدن برگهای گیاهان، ملخ و سایر حشرات نمی توانند
طعم تند گندم را تحمل کنند بنابراین گیاهان را نمی خورند.
از مقاله پسیل پسته دیدن فرمایید.