شب پره مینوز یا بید گوجه فرنگی یکی از آفت های گوجه فرنگی است.
یکی از آفت های مهم گوجه فرنگی، پروانه کوچکی است که در شب پرواز می کند و شب پره مینوز نامیده می شود.
شب پره مینوز یا بید گوجه فرنگی به تمام مراحل رشدی محصولاتی مانند گوجه فرنگی، فلفل و بادمجان حمله می کند تا بتواند صد درصد محصول را نابود کند.
خسارت این آفت در گلخانه شدید تر است.
توان تولید مثلی حشره بالا می باشد که می تواند درصورت وجود غذا و دمای مناسب(۱۹-۲۰درجه سانتی گراد) تا ۳۰۰ تخم بگذارد.
ظرفیت باربری حشرات ماده بین ۶۰ تا ۱۲۰ تخم است اما هر حشره ماده می تواند در طول زندگی ۲۶۰ عدد تخم بگذارد.
تخم ها بیضی شکل و به رنگ سفید صدفی تا زرد روشن بوده و معمولا تخم ها را در سطح برگ قرار می دهد.
تخم ها بعد از ۷-۵ روز باز می شود.
این حشره دارای ۴ سن لاروی است و در مدت ۲۰ روز سپری می گردد.
لارو سن آخر با تنیدن پیله اطراف خود داخل خاک (عمق ۱-۲ سانتی متر) یا روی برگ تبدیل به شفیره می شود
رشد طولی لارو ها حداکثر به ۸ میلی متر می رسد.
لارو در ابتدا سفید رنگ است، سپس با توجه به محل تغذیه تغییر رنگ می دهد:
برگ خواری: قهوه ای مایل به سبز
میوه خواری:سبز مایل به قهوه ای
در این دوره آفت شب پره مینوز یا بید گوجه فرنگی به مدت ۱۰ الی ۱۳ روز بر روی گیاه و داخل خاک وجود دارد
شفیره به شکل مخروطی که بخش جلویی گرد و انتهای عقبی آن باریک است.
طول شفیره ۶ میلیمتر است که ابتدا سبز و سپس قهوه ای و در پایان قهوه ای تیره می شود.
شاخک های این آفت filiform و نخی شکل و رنگ آن به طور متناوب به رنگ تیره و روشن است.
این حشره عمدتا شب فعال است و طول آن حدود ۱۰ میلی متر و عرض آن با بال های باز ۶-۷ میلی متر است.
بدن این حشره خاکستری تا روشن با لکه های نقره ای رنگ تا خاکستری رنگ می باشد.
شب پره مینوز یا بید گوجه فرنگی زمستان را به صورت تخم، لارو،شفیره و حشره کامل می گذراند.
در بهار با رسیدن دما به ۱۸-۲۰ درجه سانتی گراد پروانه ها به تدریج ظاهر می شوند و بعد از چند روز جفتگیری و تخم ریزی می کنند.
لارو این آفت برگ و ساقه را ترجیح می دهد،در برگ از پارانشیم بین لایه رویی و زیری برگ(مزوفیل)تغذیه می کند
و اپیدرم برگ را باقی می گذارد.گاهی ممکن است زیر تاج میوه و درون میوه یافت گردد.
این آفت دالان هایی ایجاد می کند که نامنظم است و ممکن است بعدا کلروزه شود،دالان باعث بد شکلی در گیاه می شود.
در آلودگی شدید برگ پژمرده می شود.خسارت روی میوه زمینه را برای ورود قارچ بیماری زا فراهم می کند و میوه قبل از برداشت پوسیده می شود.
تجمع فضولات لاروی در محل فعالیت لارو به رنگ قهوه ای از دیگر علائم خسارت است.
تا زمانی که غذا در دسترس این آفت باشد وارد مرحله دیاپوز نمی شود.
این آفت در سیب زمینی فقط قسمت هوایی را مورد حمله قرار می دهد و به خود سیب زمینی آسیبی وارد نمی کند.
برای تشخیص آفت به صورت مشاهده ای در مزرعه و گلخانه باید برگ ها، گل ها و میوه ها ی میزبان را به صورت دقیق بررسی کرد
که آیا آثاری از مینوز روی برگ ها و خروج توده فضولات لاروی از میوه وجود دارد یا ندارد تا در صورت وجود اعمال مبارزه صورت گیرد.
به صورت فرمونی باید از تله های جکسون، دلتا، فرمون های سنتز شده و تشت های آب همراه با فرومون جنسی کمک گرفت.
-حذف بقایا و علف های هرز اطراف گلخانه
-تناوب با گیاهانی غیر از خانواده ی solanaceae برای مثال کشت خیار
-جلوگیری از ورود آفت به گلخانه با استفاده از توری های ضد حشره
-انجام عملیات شخم عمیق خاک و آفتاب دهی
-استفاده از نوار های نایلونی چسبناک
-نصب تله های زرد چسبنده بعد از انتقال نشا
-استفاده از تله فرومونی دلتا با محتوی آب و روغن
-یخ آب زمستانه بعد از شخم
-حذف برگ و میوه آلوده به همراه لارو
مبارزه بیولوژیک:
-استفاده از باکتری باسیلوس (B.T).
–سمپاشی با سم آوانت(ایندوکساکارب): چون دوره کارنس ۲۱ روز دارد سمپاشی با آن محدودیت دارد و چون گوجه یک روز در میان و دو روز درمیان برداشت می شود استفاده از این سم توصیه نمی شود.
-استفاده از سم کنفیدور:در صورت ضرورت
-استفاده از سم اویسکت:در صورت ضرورت
-استفاده از سم سومی پلئو:در صورت ضرورت
-استفاده از دیازینون:درصورت ضرورت
-استفاده از سم آلتاکور:در صورت ضرورت(یک بار مصرف در طول دوره)